Bir Torba Toz Şeker
Bundan 30 yıl kadar önce, güzel bir ilimizde helvacılık yapan bir helva ustası iflas eder. Elinde avucunda ne varsa yitirir. Alacaklarını tahsil edemez, işçilerini çıkarır, iş yerini kapatmak zorunda kalır. Ama bir yerlerden de tekrar başlaması gerekmektedir.
Ustanın cebinde beş parası yoktur. Kalkar, hiç tanımadığı şeker satan bir dükkâna gider. Kendisini tanıtır, helvacılık yaptığını ve iflas ettiğini anlatır. Parası olmadığını ve iş yerinin tekrar üretim yapabilmesi için acil bir torba şekere ihtiyaç duyduğunu, ancak şeker parasını helvayı yapıp sattıktan sonra ödeyebileceğini söyler.
Şeker satıcısı, ustayı dikkatlice dinler, yerinden kalkar, yanında çalışanını çağırır, “Oğlum, bir at arabası çağır, 20 torba şeker yükleyin, ustamın dükkânına indirin.” der.
Şekerci küçük bir kâğıda da isim, adres belirtmeden, sadece “20 torba şeker!” yazar, kâğıdı ustaya uzatır, ardından da, “Usta, sıkma canını!.. Sen şu şekeri al, kazanını kaynat, helvanı yap, sat!.. Ne zaman elin rahatlarsa o zaman gel, borcunu öde!” der.
Usta şaşkındır, ne diyeceğini bilemez. Bir torba şeker derken, 20 torba şeker bulmuş olmanın heyecanını yaşar. Hiç tanımadığı biri tarafından kendisine güvenilip 20 torba şeker verilmesi karşısında gözleri dolar, hıçkırıklara boğulur.
Usta, şekerleri alıp iş yerine döner. Kısa sürede helva üretimine tekrar başlar. Yaptığı helvaları satar. Şeker borcunu ödeyecek parayı toparladığında şeker satıcısının yanına gider.
Şekerci, ustayı güler yüzle ve ayakta karşılar, çay kahve derken, parayı uzatır: “Kardeş, Allah senden razı olsun; bizi tekrar ayağa kaldırdın, çark dönemeye başladı.” dediğinde şekerci; “Yok canım, öyle söyleme!.. Kazanmanın sebebi ben değilim. Belki vesile olmuş olabilirim ama. Ne varsa sendendir.” der. Sonra da yanında çalışanlara, “Ustama 30 torba şeker yükleyin.” talimatını verir.
Usta, sözünde durup borcunu ödemiş olmanın huzurunu duyarken, şekerci de karşısında işini tekrar kazanmış, sözünde duran birini görmenin bahtiyarlığını yaşar.
Merhamet etmek iyidir. Ancak acımak yetmiyor. Önemli olan ihtiyaç duyana, ihtiyaç duyduğunu, ihtiyaç duyduğu anda verebilmektir. Ve bir o kadar da önemli olan, yapılan iyiliği unutmamaktır.
Eti kasaptan, balığı balıkçıdan, ekmeği fırından, meyveyi sebzeyi manavdan alın. Büyük marketlerin size ihtiyacı yok belki ama küçük esnafın tam da bugün size ihtiyacı var.
Unutmayalım, bizi biz yapan, birlik ve beraberliğimizdir.
Ayşe Gül PINAR
YazarToplum hâlinde yaşama kültürünü devam ettiren insanoğlu, hayatı güzelleştiren ve yaşam kalitesini yükselten sevgi duygusuyla daha huzurlu hâle gelir. Sevgi, her insanın hayatında bir ihtiyaç olup, yok...
Yazar: Editör
Apartmana yeni taşınmıştım. Kış aylarıydı. Dondurucu soğuk olan o günlerde en büyük keyfim, birinci kattaki dairemde elime bir çay alıp karın yağışını ve sokağı seyretmekti.Her sabah sokağa bakarken b...
Yazar: Ayşe Gül PINAR
İftar nedir?Oruçlu bir kimsenin, akşam namazı vakti girdikten, yani güneşin battığı iyice anlaşıldıktan sonra, yiyerek veya içerek orucunu açmasına iftar denir.İhram nedir?Hacca veya umreye niyet eder...
Yazar: Ayşe Gül PINAR
Mâcid; Soyu Yüce Kendi Yüce Muhammed (S.A.V.)Peygamberimiz (s.a.v.)’in her hâli yüce ve şerefli bir hayatla geçmiştir. O'nun varlık âlemine gelmesindeki yüceliği ve soyu hakkında hadis-i şeriflerde ve...
Yazar: Editör