İnsanî İlişkilerimiz Nasıl Olmalı

İnsan olarak her zaman doğruluk ve dürüstlükten yana olmalıyız. Özümüz ne ise sözümüz, sözümüz ne ise özümüz de o olmalıdır. İçi ile dışı farklı olan insanlar mutlu ve huzurlu bir hayat yaşayamazlar. İkiyüzlü olmak sağlıksız bir kişilik özelliğidir.

İç huzuru olan bir insan kendisi ve çevresiyle barışık yaşar. Güvensiz toplumlarda stres daha çok görülür. Anne-baba çocuğuna, çocuk anne babaya, öğretmen öğrencisine, öğrenci öğretmenine, işçi patronuna, patron işçisine, memur âmirine, âmir de memuruna güven duymaz.

Sa'di-i Şirâzî: “İnsanlarla ilişkilerin ateşle ilişkin gibi olsun, çok uzaklaşırsan donar, çok yaklaşırsan yanarsın.” diyor. Öyleyse insanlarla ilişkilerimizin düzeyli ve dengeli olması gerekir.

İnsanoğlu hem ait olmak, hem de bağımsız olmak ister. Birey olmak ve ait olmak ihtiyacı ne kadar dengeli ise, kişiler de o derece enerjik ve mutludur. Bağımsız hareket edemeyen insan mutsuzdur. Toplumlardan ayrı kalmış insanların da mutlu olamadıklarını biliyoruz.

Sorumluluk, kişinin kendisini hesap vermeye hazır hissetmesi hâlidir diyebiliriz. Bir anne-baba çocuğunun yetişmesinden tutun da kişiliği, yaptıkları ve yapamadıkları hakkında hesap verebiliyorsa bu anne-babaya sorumluluğunu anlamış ve kavramış diyebiliriz. İnsanın kendi kendine hesap verebilmesi, hem kendisi, hem ailesi, hem de toplum için yararlıdır. İnsanın kendine duyduğu öz güven başarısını artırır. Akıllı insan kendini hesaba çeker, yaptığı yanlışlardan dersler çıkarır.

Dinleme en önemli iletişim aracıdır. İnsanlar birbirini dinlerken kendilerini bulur, kim olduklarını anlarlar. Onun için gerek ailede, gerekse okulda çocuğun dinlenmesi gerekir. Bu sayede de çocuk gelişmiş olur. Dinlenilmeyen çocuk aileden kopar, kötü arkadaş edinerek yanlış ve pis işler sonucu suç işler. Gençlerini dinlemeyen toplum ancak suç işledikleri zaman onları görür. Bu yüzden de hapishaneler, sokaklar, köprü altları tinerci, balici ve kapkaççılarla doludur.

Kötüye gitmek kolaydır. İyiye gitmek, iyi insan olmak, hayırlı işler yapmak, çalışmak ve azim ister. Sevgi bir yaşamdır, sevgi bir insanın olabileceğinin en iyisi olması, gelişmeye, mutluluğa kendisini adamasıdır. İnsan özünün onurlandırılmadığı yerde sevgi yoktur, insanı insan yapan kalbindeki sevgidir. Sevgi insan onurunu yüceltir, geliştirir.

Yaptığımız işi önemsemeli, severek yapmalıyız ki, başarılı olalım. Neler istediğimizi düşünmeli, araştırıp karar vermeli, karar verdikten sonra da şikâyet etmeden kolları sıvayıp var gücümüzle çalışmalıyız.