Şiir:İnsanı Sevmek

Seversen insanı, ömrün gençleşir,
Kurşun sekmez bahçedeki çocuğa.
Seversen insanı, gönlün dinçleşir,
Şehit kanı akmaz komşu ocağa.

Sevgide mahirse, sevenin gözü,
Yılanı eğitir sevginin özü,
Yunusça olursa sevenin sözü,
Düşman veda eder topa bıçağa.

Sevgiyle güzeldir aşktaki azap,
Sevgiyle güzeldir çekilen gazap,
Sevgiyle haz bulur canda ıstırap,
Sevgi kara kışı sarar sıcağa.

Her daim sevgiye muhtaçtır kişi,
Var mıdır dünyada sevginin eşi,
Sevgi kavuşturur kavim kardeşi,
Vuslat sevgi serer köşe bucağa.

Yürekte kökleşir sevginin gülü,
Nefretten uzaktır sevginin dili,
Vurmaz kardeşini sevenin eli
Kan kusan aleti alır açığa.

Sevgi sadakattir sevgi topraktır,
Sevgi yurtta, dalga dalga bayraktır,
Sevgi gülde katmerleşen yapraktır,
Sevgi damga vurur gelecek çağa.

Sevmeyi bilirsen dünyalar değer,
Sevmeyi bilirsen baş göğe değer,
Seversen önünde dağ boyun eğer,
Öyle bir büyür ki sığmaz kucağa…