ÖĞRETMEN ZORLARI KOLAY YAPANDIR

Eğitimin olmazsa olmazları sevgi, bilgi ve ilgidir. Mesleğini ve öğrencilerini sevmeyen öğretmen başarılı olamaz. Sevmeden eğitim olmaz. Öğretmenlik bir insan yetiştirme sanatıdır ve sanatların en zoru, en karmaşığıdır. Her öğrencinin kendine özgü bir dünyası vardır. İşte bundan dolayı öğrencileri bireysel olarak tanıyıp, her birine özel bir yöntem geliştirmeyi gerektirdiği için öğretmenlik zor bir sanattır.            

Öğretmenlik kuvvetli alan bilgisi ister. Öğretmenlik aynı zamanda bir formasyon işidir. Hepsinden önemlisi öğretmenlik, bir sevgi işidir. Öğretmenlik mesleğini sevmeyen, hoşgörülü olamayan, fedakârlık yapamayan kişiler bu meslekte başarılı olamazlar. Mesleğini seven, sabırlı, fedakâr öğretmenin kazanamayacağı öğrenci yoktur. Öğretmen, öğrencinin ruhuna hem sevgi hem de ikna yolu ile girer.

            Öğretmen branşı konusunda öğrencisine rehberlik eden bir kişi olmanın ötesinde öğrencileri için, öğrencilerinin bütüncül gelişimi için bir rol modeldir. Öğretmen, duruşuyla, konuşmasıyla, tutum ve davranışlarıyla öğrencilerine doğru yaşamanın ve iyi bir insan olmanın örneğini sergileyen kişi olmalıdır. Geleceği biçimlendirecek olan gençleri her açıdan donanımlı kılmak ve onlara örnek değerler kazandırmak, onları çok yönlü bireyler olarak yetiştirmek; ancak bu mesleğe sevdalı olmakla, işini heyecanla, azimle yapmakla, öğrenciyi sevmekle, öğrenciye sevgiyle, şefkatle, sabırla yaklaşmakla ve işine yüreğini katmakla olanaklıdır. Eğitimcilik bir sevgi ve gönül işidir. Maddi kaygılarla yürütülen eğitimcilik macerasının sonunda hüsrana uğrama olasılığı çok daha yüksektir

            İnsan yetiştirme deyince ister istemez işin içine eğitim girmektedir. Eğitimi de aile-okul ve çevre üçlüsü içinde ele almak gerekmektedir.  Ama bir de insanın kendi içindeki değişimleri, çevreye ve eğitime bağlı değişen çocukluk, ergenlik, gençlik ve olgunluk dönemleri söz konusudur. Çocukluk dönemi, daha doğrusu erken çocukluk dönemi, bir monolog dönemidir. Bu dönem çocuğun kendi kendisiyle diyalog kurduğu, iç güdüleriyle hareket ettiği, özgür olduğu bir dönemdir.

            Çocuk nedir? Bir et parçası mı? Birçok eğitim kitaplarının yazdığı gibi, bir ham malzeme ya da istenildiği gibi evrilip çevrilen bir balmumu mudur? Nedir çocuk? Daha kalıtım olayı tam olarak çözülmüş değil. Kalıtımla beraber çocuk beraberinde çok şey getirmiyor mu? İnsan yetiştirme düzeninde, eğer öyle bir düzen varsa, insanın bu ilk ve çok önemli devresini iyi tanımak gerekmektedir. Bu dönemde çocuğun beyin faaliyetlerinin, sinir sisteminin en doruk noktasında olduğunu görmekteyiz.

            Ailenin çevrenin ve öğretmenlerin bunu iyi bilmeleri ve ona göre davranmaları gerekmektedir. Bir ailede ya da okulda problemli çocuk varsa, bilin ki, anne-baba, öğretmenler problemlidir. Bilin ki insan yetiştirme düzenimiz bozuktur.

            Bu bozukluğu giderecek olan da öğretmendir. Okul idaresi, velileri ve öğrencileriyle el ele gönül gönüle vererek zorlukları kolay edecektir. Ne mutlu işini ve öğrencilerini sevenlere. Eğitim ordusunun vefakâr ve cefakâr öğretmenlerine selam olsun...