İstanbul İnsanı Aşka Eğitir
Yedi tepesinde, bir yedinci gül, Daha gonca iken, -İstanbul! Demiş. Vâdedilmiş şehre bağlı kaç gönül, Hisarlar önünde gülmeye gelmiş. Umut küheylandır, koşmuş surlara, Burda madalyadır alınan yara!.. İstanbul, boğazda bir gizli büyü, Zamanı boyamış kendi rengine. İstanbul, kanatmış nice ülküyü, Yüreğini vermek için dengine. İstanbul türkümdür, İstanbul şarkım, İstanbul’la çıkar ortaya farkım... Yıldızları sağar avuçlarına, Sefa kayığında Mehlike Sultan. Kanından gül dikmiş şu burçlarına, Eyyub çevresinde kefensiz yatan. İstanbul, neşenin ve hüznün dili, İstanbul, sevdânın en cömert eli... Haliç, Romalının sanki gözyaşı, Kubbeler Fatih’in saf yüreğidir. Nice farklı kültür kurmuş barışı, İstanbul insanı aşka eğitir. Ben o aşkın gülen gözleri olsam, Onunla arınsam kendimi bulsam!..
Muhsin İlyas SUBAŞI
YazarÂşıkların devrânına Girmek için Hû diyelim Sâdıkların divânına Varmak için Hû diyelim Tevhittir kalbin cilâsı Âlemi kaplar ziyâsı Maksûdumuz Hak rızâsı Ermek için Hû diy...
Yazar: Mahmut NACAR
Beni çağırma çöle, ben zaten oradayım, Bilmem bu çöl nerdedir, bilmem ben neredeyim? Işık tut yollarıma Senden Sana gideyim. Beni bana bırakma dergâhına al beni, Bir ışık kapısı aç, ötesini nedeyi...
Yazar: Muhsin İlyas SUBAŞI
Ebet diyarına seferimiz var, Mekân-ı aslimiz burası değil. Misafirhanedir mademki dünya, Kervan yola düşmüş durası değil. Neleri öğütmüş günler, geceler, Bu âleme gelmiş gitmiş nicel...
Yazar: İbrahim SAĞIR
Sevdanın tohumunu bakışlarında taşır Gözlerindeki ışık filizlenir her sabah Yeni bir kuşatmayla aşkı bize ulaşır Gülüşüyle dünyamız temizlenir her sabah Her sabah geleceğe bir ad...
Yazar: Muhsin İlyas SUBAŞI