PÎR-İ TÜRKİSTAN: HOCA AHMED YESEVÎ

Bir ömür Hakk yolunda yürümeye ant içti

Ahiretin tarlası, dünya gözünde hiçti

Fâniye sırt çevirdi, bâkî olanı seçti

Sayram ufuklarından doğan bir güneşti o

Gönül asumanında yıldızlara  eşti o

 

Tasavvuf mektebiydi, cehaleteokuldu

Hakikat kovanında bir ana arı oldu

Gönül peteklerinde ballar balını buldu

Buhara’dan Yesi’ye, gören gözümüzdü o

Derdimizin tabibi, gülen yüzümüzdü o

 

Hadisten ilham aldı, Kur’an ile beslendi

Mazlumlara ağladı, vakit geldi hislendi

Divan-ı Hikmet’indemüminlere seslendi

Orta Asya güneşi, Pir-i Türkistan’dı o

Küfrün karanlığında, apaydınlık tandı o

 

Hakk’ın sırrına erdi, kapısına dayandı

Pervaneler misali, aşk ateşinde yandı

Şenlendi gönül evi, Hakk nuruna boyandı

İlmin köşe taşıydı, Yaradan’a kuldu o

Menzile varmak için yola revan oldu o

 

Hakikati haykırdı hikmetli sözlerinde

Serinliği düşledi ateşin közlerinde

Yunus Emre, Mevlâna yürüdü izlerinde

Dikenlerin içinden nice güller derdi o

Çile nârında pişti, maksuduna erdi o

 

Ümmetin ağır yükü omuzlarına bindi

Yaş altmış üçe geldi, çilehâneye indi

Kavuştu Yaradan’a, yürekte hasret dindi

Can evimizde candı, kül içinde güldü o

Ölümsüzlüğe doğdu, zannetmeyin öldü o