İHRAMCIZÂDE

…İhramcızâde İsmail Hakkı Efendi’ye rahmetle…

Som altın hükmündeydi¸ hakikat çarşısında

Bahçemizde gonca gül¸ yârdı İhramcızâde

　

Utanma duygusunu nakşetti yüreklere

İffetin atan nabzı¸ ardı İhramcızâde

　

İçimizi ısıttı Hakk’a dair sözleri

Buz tutmuş zemheride hârdı İhramcızâde

　

Dünyanın kiri¸ pası değmedi üzerine

Gönül dağlarımızda kardı İhramcızâde

　

İrfan sofralarında kalplere azık oldu

Gönül yaralarını sardı İhramcızâde

　

Kapısını çalanlar hikmetle döndü geri

Yokluğun çarşısında var’dı İhramcızâde

　

Kula kulluk etmedi¸ eğilip bükülmedi

Hakikat ordusunda erdi İhramcızâde

　

Bir gönül adamıydı bu dünya gurbetinde

“Akıl nefsin yuları” derdi İhramcızâde

　

Gonca güller derendi¸ hakikat bahçesinden

Gönül gözünde ışık¸ ferdi İhramcızâde

　

Hoşgörü ve sevgide okyanuslar gibiydi

Öncelikle nefsini yerdi İhramcızâde

　

Elif gibi dik durdu zalimin karşısında

Çelikten bariyerdi¸ surdu İhramcızâde

　

Kalpleri aydınlattı imanın ziyasıyla

Karanlıkta dolunay¸ nurdu İhramcızâde

　

Son nefesine kadar hakikati savundu

Nice güzel hayaller kurdu İhramcızâde

　

Canına minnet bildi iman coğrafyasını

Her şeyden çok severdi yurdu İhramcızâde

　

İhlas üzre yaşadı¸ sebat etti imanda

Şeytana son darbeyi vurdu İhramcızâde