İHRAMCIZÂDE

…İhramcızâde İsmail Hakkı Efendi’ye rahmetle…
Som altın hükmündeydi¸ hakikat çarşısında Bahçemizde gonca gül¸ yârdı İhramcızâde Utanma duygusunu nakşetti yüreklere İffetin atan nabzı¸ ardı İhramcızâde İçimizi ısıttı Hakk’a dair sözleri Buz tutmuş zemheride hârdı İhramcızâde Dünyanın kiri¸ pası değmedi üzerine Gönül dağlarımızda kardı İhramcızâde İrfan sofralarında kalplere azık oldu Gönül yaralarını sardı İhramcızâde Kapısını çalanlar hikmetle döndü geri Yokluğun çarşısında var’dı İhramcızâde Kula kulluk etmedi¸ eğilip bükülmedi Hakikat ordusunda erdi İhramcızâde Bir gönül adamıydı bu dünya gurbetinde “Akıl nefsin yuları” derdi İhramcızâde Gonca güller derendi¸ hakikat bahçesinden Gönül gözünde ışık¸ ferdi İhramcızâde Hoşgörü ve sevgide okyanuslar gibiydi Öncelikle nefsini yerdi İhramcızâde Elif gibi dik durdu zalimin karşısında Çelikten bariyerdi¸ surdu İhramcızâde Kalpleri aydınlattı imanın ziyasıyla Karanlıkta dolunay¸ nurdu İhramcızâde Son nefesine kadar hakikati savundu Nice güzel hayaller kurdu İhramcızâde Canına minnet bildi iman coğrafyasını Her şeyden çok severdi yurdu İhramcızâde İhlas üzre yaşadı¸ sebat etti imanda Şeytana son darbeyi vurdu İhramcızâde