GÜL BEYAZI! ..

Zaman güle dönüp cana değende; Gülün gül nefesi kana değende; Hilâl¸ iki büklüm başın eğende; Bu aşk¸ aşk derdimi cana götürür! .. Karan böyle karmış varlık harcımı. Yedi gök kaplamış¸ gönül burcumu! Ya Râb¸ sana olan bu can borcumu; Bahtım senden almış¸ sana götürür! .. Bir sıcak sevdâdır bu ışık¸ bu renk; Benliğimi saran uhrevî âhenk! .. En kutsal amacı yüklenen bu denk; Beni günden almış¸ güne götürür! .. Gönül ihrâm giymiş bir gül beyazı; Sıyrılmış beninden eyler niyâzı! .. Bir ömrün en içli¸ en derin hazzı; Beni benden almış¸ bana götürür! .. Hayretle kuşandım¸ aşkla donandım; Elest sürgünüyüm kulca dayandım! .. Ölüm korkusuyla kaç kez sınandım? Beni her bir nefes¸ O’na götürür! .. Bu aşk rıhtımında ne nişan¸ ne nam; Hikmet deryasında yol almış ilhâm! .. Sonsuz ufuklarda kaybolan akşam; Ömrün esrârını¸ sona götürür! ..