EY HİRA DAĞI !

Senden bahtiyar dağ var mı acunda?

İnsan başka yâr arar mı acunda?

Bir sevda ki eser gönül burcunda¸

O gül tene değen taşı¸ toprağı.

Öpsün gözyaşlarım ey Hira Dağı.

 

Yeryüzü sancılı sararıp solmuş¸

Yollarda telaş var¸ zaman lal olmuş¸

Sana böyle ne güzel bir hal olmuş¸

Sevgilerin yeşerdiği mekansın.

Boynu bükük ötelere bakansın.

 

Pervaneler gibi renkler¸ kokular¸

Ufuklarda yankı bulurken 'Hû'lar¸

‘Ikra' dendi bitti bütün korkular¸

Sende esrar sende kanat sesleri.

Sende gizli aşkın nur akisleri…

 

Her gece kırkları alıp gidersin¸

O günlere dalıp¸ dalıp gidersin¸

Bizi hasretlere salıp gidersin¸

Dosta sinesini açan dağ sensin.

Rüyalarımızda uçan dağ sensin.

 

Mekke kalbte sızı¸ Medine hicret¸

Gözler ki içinde herşeyi seyret¸

Şefkâti¸ edebi¸ çileyi…seyret¸

Ne gördünse anlat ey Hira Dağı.

Olmaz O'nsuz hayat ey Hira Dağı…