EFENDİLER EFENDİSİ’NE
-Kutlu Doğum Haftası nedeniyle- İzin ver ummâna¸ ben de dalayım Efendiler¸ efendisi Efendim. Kalem âciz¸ yazan âciz¸ dil âciz Efendiler¸ efendisi Efendim. İnsanoğlu Sen’i¸ her dem okusun Gergefinde ilmik ilmik dokusun Güller bile Sen’den alır kokusun Efendiler¸ efendisi Efendim. Seninle yayıldı mârifet¸ sanat Nedir küfürdeki bu kadar inat? Zulümle dolmuştu bütün kâinât Efendiler¸ efendisi Efendim. Neler çektin neler¸ ehl-i küfürden Sağırdan¸ dilsizden¸ kalp gözü körden Medet umanlar var¸ hâlâ o şerden Efendiler¸ efendisi Efendim. İlimle¸ îmanla¸ şefkatle… doldun Nur olarak doğdun¸ gül gibi soldun Hem inse¸ hem cinne peygamber oldun Efendiler¸ efendisi Efendim. Hendek’te ağladın¸ Bedir’de güldün İrşatla¸ tebliğle durmadan yeldin Garip¸ gurebânın gözyaşın sildin Efendiler¸ efendisi Efendim. Sana hasret kaldı mihrapla/minber Vahiyle yayıldı¸ o misk-i amber Gönüller Sultanı ufuk Peygamber Efendiler¸ efendisi Efendim. Ne kadar methetsem az gelir seni Aşkınla gark eyle¸ ne olur beni İnsanlığa sundun¸ en “ekmel” dini Efendiler¸ efendisi Efendim Olan güzelliği¸ ben sende gördüm Ümmetin olunca¸ murâda erdim Tek örnek¸ tek önder Sen’sin Efendim Efendiler¸ efendisi Efendim. Yanık yüreklerde gül oldun açtın Sevgi tohumunu kalplere saçtın Sonunda¸ “Refik-i âlâ”ya uçtun Efendiler¸ efendisi Efendim… Bir canım var¸ Sana kurban Efendim… Canımın Cânân’ı¸ Sen’sin Efendim… En sevgili Sen’sin¸ Sen’sin Efendim… Doğum günün¸ kutlu olsun Efendim…
