BANA NE OLDU

İçimde esmektedir fırtınalar¸ boralar¸

O yâr benim sinemi pare pare paralar.

 

Ne azad eder beni¸ ne de ülfet gösterir¸

Kâlbimi gündüz demez¸ gece demez yaralar.

 

Ben onun sevdâsından divâneye dönmüşüm¸

Kavuşmak hâyâlime olmazları sıralar.

 

İçimden konmak gelir bir kuş gibi camına¸

O tutar yollarını biraz daha ıralar.

 

Hep çocukça görüyor benim bu hâllerimi¸

Onun gönlü şâd amma ben bağlarım karalar.

 

Konuşamam yanında iç geçirir dururum¸

Bir şey demek istesem dil tutulur¸ duralar.

 

Hasreti hiç bitmiyor yanımda olsa bile¸

Bir gün görmesem onu zindan olur buralar.

 

Bir mehtâb gibi doğar geceleri ufkuma¸

Gözlerinde oynaşır menevişler¸ hâreler.

 

Ey İbrahim şifreyi çözmek imkânsız gibi¸

Baksana günden güne tükeniyor çâreler.