BANA NE OLDU

İçimde esmektedir fırtınalar¸ boralar¸ O yâr benim sinemi pare pare paralar. Ne azad eder beni¸ ne de ülfet gösterir¸ Kâlbimi gündüz demez¸ gece demez yaralar. Ben onun sevdâsından divâneye dönmüşüm¸ Kavuşmak hâyâlime olmazları sıralar. İçimden konmak gelir bir kuş gibi camına¸ O tutar yollarını biraz daha ıralar. Hep çocukça görüyor benim bu hâllerimi¸ Onun gönlü şâd amma ben bağlarım karalar. Konuşamam yanında iç geçirir dururum¸ Bir şey demek istesem dil tutulur¸ duralar. Hasreti hiç bitmiyor yanımda olsa bile¸ Bir gün görmesem onu zindan olur buralar. Bir mehtâb gibi doğar geceleri ufkuma¸ Gözlerinde oynaşır menevişler¸ hâreler. Ey İbrahim şifreyi çözmek imkânsız gibi¸ Baksana günden güne tükeniyor çâreler.