24 KASIM CEMRESİ

Hava soğuk¸ toprak soğuk¸ taş soğuk¸

Beyaz bir tüy gibi kar taneleri…

Isınmıyor ellerimiz¸ kış soğuk¸

Gerçek soğuk¸ hayâl soğuk¸ düş soğuk¸

Sevgi ile kaynamayan aş soğuk¸

Kuruyan gözlerde donan yaş soğuk;

Yetişin cemreler¸ kor taneleri;

Serpildi karlara nar taneleri¸

Onlar anaların bir taneleri…

　

Sokak soğuk¸ bahçe soğuk¸ gül donmuş¸

Gönülleri ısıtacak öz sizin…

Gözüm üşür¸ penceremde tül donmuş¸

Özüm üşür¸ ocaklarda kül donmuş¸

Sözüm üşür¸ damağımda dil donmuş;

Susmayınız öğretmenim söz sizin¸

Sevgileri tutuşturan köz sizin…

　

Öğretmenim¸ sen düşünce gönlüme;

Kar sandım¸ alnıma kuş sesi düştü…

Seni ilk gördüğüm sabah ömrüme

Yirmi Dört Kasım’ın cemresi düştü…