UÇURUMLARIN ZARİF KÖPRÜSÜ

Bir düşüncenin özü olan şiir; aşk¸ varoluş¸ ölüm gibi "öz'ün düşüncesinde" de başrolü üstlenir. Her şeyde hakikate ve öze ihtiyaç duyan ruh¸ sözde de öze ihtiyaç duyar ve bu ihtiyaçla şiiri tutup kolundan¸ başköşesine oturtur kalbinin. Tabii burada şiirden kasıt kelime oyunlarıyla dolu söz yığınları değil¸ tasavvufun derinliklerinde hayat bulan hikmet dolu sözlerdir.

Hissiyat ile ifadesi arasındaki fark¸ kalbin devri yükseldikçe bir uçuruma dönüşmektedir. Kelimeler sıcak yüzünü esirger; keyfiyetler kifayetsiz¸ hisler ifadesiz kalabilir. Heyecanları¸ pişmanlıkları veya acıları anlatma kudretini bulamaz hitaplar. En derinlerden yandığı bir gece vaktinde patlayacak gibi olan kalp; odacıklarına hangi düşüncelerin girip çıktığını anlayacak kavramlar ve anlatacak cümleler bulamaz. İşte kalple dilin arasındaki derin uçurumu en zarif köprülerle kavuşturan şiire tam da burada ihtiyaç duyulur. Yürek o kadar yanar ki¸ sönmesi için uzun cümleler çok geç kalacaktır. Etkisiz söndürücüler ise bir işe yaramayacaktır. Yani tez elden¸ etkili ve tam dolu bir silah lazımdır can çekişen kalbin acısını dindirmeye: Şiir.

Bir düşüncenin özü olan şiir; aşk¸ varoluş¸ ölüm gibi  "öz'ün düşüncesinde" de başrolü üstlenir. Her şeyde hakikate ve öze ihtiyaç duyan ruh¸ sözde de öze ihtiyaç duyar ve bu ihtiyaçla şiiri tutup kolundan¸ başköşesine oturtur kalbinin. Tabii burada şiirden kasıt kelime oyunlarıyla dolu söz yığınları değil¸ tasavvufun derinliklerinde hayat bulan hikmet dolu sözlerdir.

Bir yaz teravihinde¸ Somuncu Baba'da¸ Rahman Suresinin akıcılığında bu aşkla tanışmış biri olarak o gece¸ Rahman Suresinin şiirsel akışının Tohma suyundan daha coşkun olduğunu gördüm.  Kur'an-ı Kerim'in her satırında yer alan bu akıcı ve kusursuz anlatım¸ Peygamber Efendimiz (s.a.v.)'in pürüzsüz üslubuyla birleşmişti. Bu yüzdendi ki Rasûlullah'a şair dediler¸ şiir söylüyor dediler. Sözünü az söylemesine rağmen çok şey söylemesi O'nu bu ithamla karşılaştırmıştı. Sözü güzel ve doğru söylemesi O'na Allah (c.c.) tarafından ihsan edilmişti. Efendimiz (s.a.v.)'e "Cevâmi-ül-kelîm" yani ‘az sözle çok ve güzel şey anlatma' özelliğinin verilmesi de hikmetin kalabalık sözlerde değil¸ incelik ve özde olduğunu gösterir.

Kalplerimize İncelik Ver

Kalbi¸ en korumasız yeridir insanın. Her darbe ilk ona iner¸ dövüldükçe katılaşır. Doğrudan şaştığında insan¸ yoldan dışarıya ilk adımı kalp atar. Çamur¸ kalbin ayaklarına bulaşır. Kalp yoldan çıkar¸ yol kalpten çıkar. Sürgün ülkelerde bulur kendisini muhtelif zamanlarda insan.  Kalbini sürgün ettiği karanlık ülkeyle "kalbinin başkenti" arasında kalır; sonra "Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine" bir Sezai Karakoç irkilmesiyle geri döner:

Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır 
Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır 
Aşk celladından ne çıkar mademki yar vardır 
Yoktan da vardan da ötede bir Var vardır 
Hep suç bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır 
O şarkıya özenip söylenecek mısralar vardır 
Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır 
Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır 
Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardır 
Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır 
Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır 
Sırların sırrına ermek için sende anahtar vardır 
Göğsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır 
Senden ümit kesmem kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır 
Sevgili 
En sevgili 
Ey sevgili

Geri döner kalp bu irkilmeyle¸ şairin dilinden içindeki başkenti bulur¸ yenilgi büyüyen zaferini¸ Merhamet Çınarı'nda gölgelendirmek ister. Kalbine incelik ister. Kalbine gelen inceliği avuçlarına dua olarak üflemek ister. Bu defa da duasını Allah dostu Hulûsi Efendi (k.s.)'nin diliyle eder:

Yâ Rabb n'olur derd-i dili yâre ulaştır

Bu bülbül-i nâlânı o gülzâra ulaştır

Hasreti ânın açtı nice yâre bu dilde

Bîmâre dili sen âna tîmâre ulaştır

Bu âşık-ı bî-çâreye kılsın meded artık

Gûş ettir âna nâlemi bu zâra ulaştır

Gurbete düşüp oldum esîr-i gam-ı hicrân

Bu gamlıyı lûtfile o gam-hâra ulaştır

Firkat od'una yakma bu cânımı efendim

Ol vâris-i yektâAhmed-i Muhtâr'a ulaştır

Kıtmîrliğe şâyeste kıl ânın kapısına

Rahm eyleyüben ol derd-i dildâre ulaştır

Matlûbunu ver hürmetine İmâmü'l-Harâmeyn'in

Hulusî'yi ol yâr-i vefâ-dâre ulaştır

Dua edecek cesaret bulamadığında yürek; af isteyecek yüz bulamadığında mahcubiyet; kalbini diline dökecek kabiliyet bulamadığında akıl¸ mutasavvıfların dualarına sığınır insan. Vermek için hazır olan Güzelliğin de Sahibi'ne (c.c.)¸ en güzel dizelerle gitmek ve ‘derd-i dili yâre' bu hikmet dolu sözlerle ulaştırmak yolun kolayı ve en güzeli olur.

Derdimiz hâline gelen dizeler ve dermanımız olan dizeler… İyi ki varlar… Dua'nın sahibi hatırına dualarımızı yâre ulaştır yâ Rabb.