PEYGAMBERİMİZ (S.A.V) VE COCUKLAR

Çocukların iyi eğitilmeleri¸ manevi değerlerle donatılmaları¸ olumlu kişilik özelliklerine sahip olmaları aile¸ devlet ve millet için hassas bir noktadır.

Çocukların iyi eğitilmeleri¸ manevi değerlerle donatılmaları¸ olumlu kişilik özelliklerine sahip olmaları aile¸ devlet ve millet için hassas bir noktadır. Çünkü “Çocuklar bizim geleceğimiz.” diyoruz. Vatan¸ millet¸ devlet onlara emanet. Onların kurduğu aileler milleti oluşturuyor. Milletin refah seviyesine ulaşması için çocuklarımızı iyi yetiştirmemiz gerekiyor.
Ç ocuklarımızı yetiştirirken bir davranış modeline ihtiyacımız var. Bu alanda Müslümanlar için en güzel model Peygamberimiz (s.a.v.) dir. Hz. Peygamber’in kendi çocuklarına¸ torunlarına ve diğer çocuklara karşı nasıl davrandığını¸ onların seviyesine nasıl indiğini¸ onların onurlarının¸ kişiliklerinin zedelenmemesi için nasıl özen gösterdiğini; onların duygularına nasıl önem verdiğini¸ onlara karşı sevgisini nasıl gösterdiğini vb. bilmek biz anne-babalar için büyük önem arz etmektedir.
Peygamberimiz (s.a.v)’in davranış modellerini örneklerle açıklamaya çalışalım.
Ç ocuklara Karşı Çok Müsamahalıydı
Peygamberimiz çocukları kırmaz¸ onları incitmez¸ azarlamaz¸ aşağılamaz ve hor görmezdi. Bir gün Rasulullah (s.a.v.) hutbe okuyordu. Tam bu sırada düşe kalka Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin geldiler. Bunun üzerine Peygamberimiz minberden indi ve onları yukarı kaldırdı ve (kucağına alarak) şöyle buyurdu.”Allahu Teala mallarınız ve evlatlarınız birer fitnedir.” buyurmakla gerçekten doğru söylemiştir. Şu iki çocuğun düşe kalka yürüyüşüne baktım sözümü kesip¸ onları yukarı kaldırıp (kucağıma) almaktan kendimi alıkoyamadım.”
Ç ocuklara Büyükler Gibi Önem Verirdi
Peygamberimiz (s.a.v) için çocuklar cennetten yeryüzüne inen birer rahmet damlalarıydı. Onlara selam verir¸ hal ve hatırlarını sorardı. Enes (r.a.)’ın anlattıklarına göre “Rasulullah (s.a.v.) oynamakta olan çocukların yanlarına geldi¸ onlara selam verdi.”
Ç ocuklara Karşı Çok Şefkatliydi
Peygamber Efendimiz çocuklarına karşı şefkatli ve içten davranan bir baba idi. Onları sık sık kucağına alır¸ öper ve okşardı. Oğlu İbrahim vefat ettiği zaman onu kucağına alıp bağrına basmış¸ gözlerinden yaşlar akmıştı. Bu durumu soranlara “Gönül mahzun olur¸ gözler ağlar. Fakat Allah’ın dilediğinden¸ Allah’ın hoşnutluğundan başkasını söylemeyiz. Vallahi ya İbrahim¸ senin ayrılışınla üzüntülüyüz.” buyurmuştur.
Yine oğlu İbrahim sütannesinin yanındayken o eve gider¸ İbrahim’i kucaklar¸ öper¸ koklar ve bir müddet sonra geri dönerdi.
Allah Rasulü şefkatini sadece torunlarına ve çocuklarına göstermezdi. Bütün çocuklar birer güldü O’nun için.
Ç ocuklarla Çocuklaşırdı
Peygamberimiz (s.a.v.) çocuklarla zaman zaman oyun oynar ve “çocuğu olan onunla çocuklaşsın” buyururdu. Alemlerin Efendisi¸ Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’in gönüllerince oynayıp eğlenmeleri için onlara eşlik ederdi. Kendisinden binek olmalarını istedikleri zaman yere eğilir¸ onları mübarek sırtına alırdı ve “Bundan güzel deve olabilir mi?” buyururlardı.
Ç ocuklarla o kadar iç içe olmuştu ki¸ bir defasında yarış yapan çocukları görmüştü de¸ onların neşesine katılmak için birlikte koşmuştu.
Ç ocuklarla Şakalaşırdı
Allah Rasulü çocuklarla sohbet eder şakalaşırdı. Çocukların bulunduğu meclislere girerdi. Enes b. Malik şöyle anlatır: “Rasulullah bizim yanımıza girdi. Benim Umeyr isminde küçük kardeşim vardı. Umeyr’in Nuğayr isminde küçük bir kuşu vardı. Onunla oynardı. Bir gün kuş öldü. Bu sırada Rasulullah onun yanına girdi. Onu hüzünlü gördü. ‘Onun hali neden böyle’ diye sordu. Küçük kuşu öldü dediler. Bunun üzerine Hz. Peygamber ‘Ya Umeyr! Ne yaptı Nuğayr’ buyurarak onunla şaka yaptı.”
Ç ocuklara Karşı Çok Merhametliydi
Peygamberimiz (s.a.v.) çocuklarına ve torunlarına karşı çok merhametliydi. Ebu Hureyre’nin rivayetine göre Peygamberimiz¸ Hasanı öptü. Akra b. Habis bu sırada Peygamberimizin yanında oturuyordu. Rasulullah’ın torunu Hasan’ı öptüğünü görünce¸ Akra şöyle dedi: “Benim on çocuğum var¸ ben olanlardan hiçbirini öpmedim.” Bunun üzerine Peygamberimiz (s.a.v.) ona bakarak şöyle buyurdular. “Merhamet etmeyene¸ merhamet olunmaz.” Aişe validemiz ise bir rivayetinde “Bir bedevi Peygamberimize geldi ve şöyle dedi: Siz çocukları öpüyorsunuz ama biz öpmüyoruz.- Bunun üzerine Hz. Peygamberimiz: “Allah kalbindeki acıma duygusunu çekip almışsa ben sana ne yapayım.”
Ç ocuklara Kızmazdı
Peygamber (s.a.v.) Efendimiz çocukların hatasını görmezden gelirdi. Bunun en açık örneğini Enes (r.a.)’de görmekteyiz. Enes’i bir ihtiyaç için gönderir. Fakat Enes dışarı çıktığında çocuklarla oyuna dalar. Ve Enes şöyle devam ediyor: ”Birdenbire Rasulullah (s.a.v.)’in arkamdan başımı tuttuğunu hissettim. Ona baktım gülüyordu. “Ey Enes’cik¸ sana emrettiğim yere gittin mi?” buyurdu. bunun üzerine ben “evet gidiyorum ya Rasulallah! dedim. Vallahi O’na dokuz-on sene hizmette bulundum. Yaptığım hiçbir şey için: niçin şöyle şöyle yaptın! Yahut yapmadığım bir şey için: şöyle şöyle yapsaydın ya! dediğini bilmiyorum.”
Ç ocukların Gönlünü Kırmazdı
Hz. Peygamber çocukların uyarılması gerektiğinde; gönüllerini kırmadan¸ onlara bağırmadan¸ küstürmeden¸ azarlamadan ve ayıplamadan bunu yapardı. Her zaman çözüm yolu gösterir¸ yapmaları gerekeni tavsiye ederdi. Ebi Seleme’nin oğlu Ömer şöyle rivayet etmektedir: ”Ben Rasulullah (s.a.v.)’ın terbiyesi altında idim. Yemek yerken elim¸ yemek tasının içinde dolaşıyordu. Bunun üzerine Rasulullah bana: ”Ey çocuk! Besmele çek¸ sağ elinle ve önünden ye.” buyurdular. Görüldüğü gibi Peygamberimiz yaptığının edep dışı ve ayıp olduğunu söylemeyip¸ yumuşak bir dille uyarmıştır. Ömer:” bundan sonra hep sağ elimle ve önümden yedim.”diyerek o nezih terbiyenin hedefine ulaştığını belirtmiştir.
Ç ocuklar Arasında Adaleti Gözetirdi¸ Ayırım yapmazdı
Peygamberimiz kız ve erkek çocukları arasında ayırım gözetmezdi. Kız çocuklarında bulunan şefkate dikkati çekmiş ve: ”Kız ne güzel evlattır. Şefkatli¸ yardımsever¸ muniş kutlu ve analık duyguları ile doludur.” buyurmuştur. Kendi çocuklarına ve torunlarına gösterdiği sevgi¸ şefkat ve merhameti diğer çocuklara da gösterirdi. Peygamberimizin hizmetçisi Hz. Zeyd’in oğlu Üsame anlatıyor: “Rasulullah bir dizine beni¸ bir dizine de torunu Hasan’ı oturtur; sonra ikimizi birden bağrına basar ve ‘Ya Rabbi bunlara rahmet et. Çünkü ben bunlara karşı merhametliyim’ diye dua ederdi.” Allah Rasulü çocuklar söz konusu olduğunda din ayırımı da yapmazdı. Bir yahudinin çocuğu hastalanmıştı. Bunu duyan Peygamberimiz çocuğu ziyarete gitti. Ona Müslüman olması için telkinde bulundu. Çocuk babasından izin aldı ve Müslüman oldu.
Allah Rasulü bir hadisi şeriflerinde: “Allah’tan korkun. Çocuklarınızın size itaatli olmalarını istediğiniz gibi¸ siz de onların aralarında adaletle davranınız. Allah öpücüğe varıncaya kadar her hususta çocuklar arasında adaletle davranmanızı sever.”
Ç ocukların Üzülmesini İstemezdi
Peygamberimiz zamanında hanımlar Mescid-i Nebeviye namaz kılmaya geldiklerinde¸ çocuklarını da beraberinde getirirlerdi. Hz. Peygamber namaz esnasında arka saflardan gelen bir çocuğun ağlama sesini işitince kısa bir sure okur ve namazı uzatmazdı.
Ç ocukları Severdi
Peygamberimiz¸ çocukları kucağına alıp okşar¸ sevgi ve şefkatle öperdi. O sadece kendi çocuklarını ve torunlarını değil¸ kimin çocuğunu görse onunla konuşur¸ hatırını sorar ve severdi. Çocuklara hoşlarına gidecek şeyler vererek sevindirirdi. O Müslüman olmayan ailelerin çocuklarını da sever¸ okşardı.
Peygamberimiz bir gün; bir omzunda Hz. Hasan diğer omzunda Hz. Hüseyin olduğu halde camiye geldi. Gelirken bir onu öpüyor bir de diğerini öpüyordu ve diyordu ki:
- Kim bunları severse beni sevmiş olur¸ kim bunları sevmezse beni sevmemiş olur.
Peygamberimizin torunları Hasan ve Hüseyin’e gösterdiği sevgi sadece fıtrattan gelen bir çocuk sevgisi değildi. Rasulullah (s.a.v.) Efendimizin şerefli nesebi Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin vasıtasıyla devam ettiği için¸ onların kıyamete kadar gelecek olan evlatları da¸ ehl-i beytin birer parçasıdır. Onları sevmek her müminin vazifesidir.
Selman-ı Farisi’den şu hadis rivayet edilmiştir: ”Hasan ve Hüseyin benim oğullarımdır. Onları seven beni sevmiş olur. Beni seveni de Allah sever¸ Allah sevdiğini cennete koyar! Onlara düşmanlık eden bana düşmanlık etmiş olur. Bana düşmanlık eden Allah’a düşman olur. Allah düşmanlarını cehenneme koyar.”
Kaynaklar
1- Gül Nesli (Dr. Ramazan BALCI)
2- Peygamber Gibi Yaşamak (Dr. Kerim BULADI)