EBÛ’L-VEFÂ HAZRETLERİ

Mustafa bin Ahmed ismi, lâkapları Muslihuddin Şeyh Ebû’l Vefâ Konevî, büyük mürşidi devrinin Maddî, mânevî ilimler, asrının âlimlerinden İrşad ile meşgul oldu, çağı bereketlendiren Hac dönüşü Akdeniz’de, esir düştü korsanlara Rodos’ta kaldı bir süre, ışık oldu zindanlara Ödendikten sonra fidye, kavuştu hürriyetine Orada Rumca öğrendi, bak Allah’ın hikmetine Tekkesini İstanbul’da, halkı genelde Rum olan Fakir, yoksul semtte kurdu, oldular kavî Müslüman Fâtih devri evliyâsı, Vefâ’da kurdu dergâhı Dünyâperesti sevmezdi, zikirle meşguldü Allah’ı Bizans’ı İslâmbol yapan, mânevîyat ordusundan En tanınmış talebesi, Tazarrûât yazan Sinan Soruldu: “Neden Ene’l hak demişti Hâllac-ı Mansur?” “Ene’l bâtıl mı deseydi?” şeklindeki sözü meşhur Üç lisanda şiirleri, mücevher gibi her biri Vefâ mahlasıyla yazan, büyük tasavvuf şâiri Fî 896, Mîlâdi 1490: “İlâ rahmete Rabbih” Sözleriyle düşürüldü, göçüne ebcedle târih “Muktedâ-yı ehl-i mânâ, Muslihuddin Ebû’l Vefâ” Kabir toprağı uşşâka, göz sürmesidir: “tûtiyâ” Koskoca imparatorlar, unutulup gidiyorlar Allah dostlarını herkes, hayırla yâd ediyorlar...