COCUKLARA ALLAH KAVRAMININ DOĞRU ÖĞRETİLMESİNİN ÖNEMİ

Aile¸ çocuğun dini gelişiminde¸ en fazla etkiye sahiptir.

Aile¸ çocuğun dini gelişiminde¸ en fazla etkiye sahiptir. Birey¸ diğer tüm davranışlarının şekillenmesinde olduğu gibi¸ Allah inancı ve diğer dini içerikli konularda da¸ ailenin etkisi altında kalır. Özellikle 2-6 yaşları arası çocuklar¸ kolay inanırlık ve taklit özellikleri gereği¸ anne-babanın her söylediğine inanır ve onların her yaptıklarını taklit etmeye çalışırlar. Bunu yaparken de¸ ne bir şüphe duyar¸ ne de itiraz etmeyi düşünürler.
Bu dönemde çocuğa verilen dini eğitim¸ bu konularda kullanılan ifadeler¸ özellikle de korkutucu yaklaşımlar¸ onun dini gelişimi açısından son derece önemlidir. Örneğin¸ Allah ile ilgili olarak¸ “Allah seni gökten izliyor¸ sana ceza verecek”¸ “Yaramazlık yaptığında seni cehenneminde yakar”¸ “Allah seni taş eder” vb. ifadeler¸ Allah’ı çocuğun zihninde ceza veren bir varlık olarak algılamasına yol açacaktır. Çocuğun yaramazlık olarak değerlendirilen davranışlarıyla baş edebilmek için¸ “Allah” kavramını kullanmak¸ her ne kadar bilinçsizce yapılıyor olsa dahi¸ son derece yanlış ve tehlikelidir.
Bu şekildeki yanlış din eğitiminin¸ yanlış bilgilendirme ve yönlendirmenin en önemli etkisi¸ çocuğun kişilik yapısı üzerinde olacaktır. Allah¸ ahiret¸ cehennem vb. dini konuları¸ birer korku unsuru olarak algılayan çocuklar¸ ailelerin bu konulardaki ısrarlı korkutmaları karşısında zamanla bu korkularını daha da derinleştirerek¸ çeşitli gelişim sorunları yaşayabilirler. Ayrıca¸ Allah ve din ile ilgili konuları¸ olumsuz duygu ve düşüncelerle değerlendirebilirler.
Ç ocuklar¸ her şeyden önce ilgi ve sevgiye ihtiyaç duyarlar. Bu anlamda¸ ilgi ve sevgi gördüklerine yaklaşır¸ korku ve baskı gördüklerinden kaçınmak isterler. Aslında yetişkinler de aynı yapıdadırlar. Ama çocuklarda bu yönelimlerin oranı daha yüksek olur. Çünkü onlar¸ korku ve baskıyı göğüsleyebilmede bir yetişkin kadar güçlü olamazlar. Bu nedenle¸ çocukların zihinlerindeki ve kalplerindeki Allah anlayışı¸ kesinlikle onları seven ve onlarla sevgi ve merhametle ilgilenen bir varlık şeklinde olmalıdır.
Yine çocuklar¸ özellikle hayatın ilk yıllarında¸ dış dünyaya güvenip güvenmeme konusunda bir tür karar geliştirirler. Bu anlamda güven duygusunun gelişmesi¸ çocukların kendi dışındakilerin güvenilir ve tutarlı olup olmadıklarını bilmelerini ifade eder. Özellikle de ihtiyaçları olduğunda¸ bunu giderecek kimseler bulunmadığında güvensizlik duygusu geliştirirler. Bu duygu doğumdan itibaren ilk iki yıl içinde yeterince gelişmediğinde¸ daha sonraki yıllarda çocuğun sorunlu olmasına yol açabilir. İşte bu noktada¸ öncelikle anne-babaya düşen görev¸ çocuğu sağlıklı ve doğru bir din eğitimi ile¸ sevecen¸ tutarlı¸ güvenilir bir kaynağa yöneltmektir. Yani çocuktaki güven eksikliğini yok etmeye çalışmaktır. Eğer anne-babalar¸ hurafelere dayanmayan ve katı yaptırımlarla hayatı zorlaştırmayan¸ en azından çocuk açısından bakıldığında¸ onun çocukça yaşantı ve düşüncelerini baskılamayan bir dini inanca sahip iseler¸ bu çocuğun güven duygusunu pekiştirmesi yahut geç de olsa kazanmasında olumlu rol oynar. Anne-babanın dini inançları vasıtasıyla kazandıkları iç güvenlik duygusu çocuğa geçer ve bebeğin dünyanın güvenilir bir yer olduğunu anlamasına yardımcı olur.
Bu güven duygusunun gelişimi¸ ileri hayattaki güven duygusunun yaşanma şeklini belirleyecek kadar önemlidir. Bu nedenle¸ onlara kızan ve ceza veren bir Allah anlayışı¸ onlarda güven oluşturmayacaktır. Üstelik yetişkinlerin¸ ibadet ve dua gibi dini davranışlarla yöneldikleri ve en güçlü olduğunu söyledikleri Allah isimli varlığın¸ çocuklara kızan ve onları cezalandıran birisi olması¸ çocuğun tüm hayata ve dış dünyaya olan güvenini temelli sarsacaktır. Mademki Allah bu kadar büyük ve güçlüdür¸ o halde onun tutarlı ve güvenilecek bir varlık olması son derece önemlidir. Aksi halde çocuk için dış dünya¸ korku ve güvensizlik kaynağı olmaktan başka bir anlam ifade etmeyebilir.
O halde¸ çocuklara dini konular ve özellikle Allah kavramı öğretilirken¸ Allah’ın onları seven¸ onlara merhametle yaklaşan¸ bir varlık olduğu anlayışı öne çıkarılmalıdır. Bu anlayışla yetişen çocuk¸ Allah’tan korkarak kaçmak yerine¸ O’nu her zaman kalbinde duyarak¸ kendini güvende hissedecektir. Önemli olan onun “Allah çocuklara kızmaz ve onları cezalandırmaz; aksine¸ onlara merhamet eder ve onları sever” şeklinde düşünebilmesini sağlayabilmektir. Bu inanç ve anlayış çocuğun zihnine yerleştirildiğinde¸ hem sağlıklı bir dini gelişime imkân sağlanabilecek¸ hem de onun temel güven duygusu¸ olumlu bir şekilde kişiliğinde yer alacaktır. Böylece çocuk¸ hayatının her aşamasında güven duygusu yeterince gelişmiş olmanın yanında¸ kendi dışındaki dünyayı ve insanları sevmeyi ve sevilmeyi de doğal bir yaşantı haline getirebilecektir.