ÇOCUK VE BABA

Çocuk ile baba arasındaki kaliteli ilişki ve etkileşim¸ çocuğun bilişsel¸ sosyal¸ duygusal ve cinsel gelişimi üzerinde olumlu etkiler oluşturmaktadır. Babanın rolü¸ akşam eve gelince şikâyet edilecek otorite figürü olmamalıdır. Çocuğunuzu dinleyip¸ uygun ve doğru davranışları öğretir¸ olumlu davranışlarını çekinmeden pekiştirirseniz çocuğunuzla aranızdaki ilişki çok daha verimli olur.

Çocuğun dünyaya geldiği andan itibaren büyümesinde ve gelişmesinde babanın çok önemli rolü vardır. Özellikle günümüz şartları babanın¸ çocuğun eğitimindeki yerini genişletmiştir

   Baba-çocuk arasındaki iletişimin ve paylaşımın temelleri ne kadar çabuk atılırsa o kadar sağlam ve etkili olur. Baba olmak; geçmiş yıllarda¸ çocuğunu uzaktan sevmek¸ aileyi geçindirmek¸ kurallar koyan ve emirler veren otorite olmak anlamına gelirken¸ günümüzde; bebeğin bakımını paylaşan¸ çocuğu ile birebir zaman geçiren¸ model olan ve ona arkadaş olabilen ebeveyn olmak anlamına geliyor.

Bu nedenle bebeklik döneminden itibaren çocuğunuzla ilgilenmek ve birlikte vakit geçirmek için onun büyümesini beklememelisiniz. Baba ile çocuk arasındaki ilişki¸ zaman içinde adım adım gelişen deneyimdir. Çocuğunuz 7 yaşına geldiğinde¸ bir gün onunla iletişim kurmaya karar verdiğinizde geç kalmış olabilirsiniz.

   Çocuğunuz büyüdükçe¸ becerileri geliştikçe birlikte yapabileceğiniz etkinlikler de giderek artacak ve ortak ilgi alanlarınız olacaktır. Çocuğunuzla mutluluk duyarak birlikte yapacağınız etkinliklerin olması önemlidir. Siz araba dergilerine bakmaktan ve at yarışlarını takip etmekten hoşlanırken¸ çocuğunuz bu durumdan sıkılıyorsa¸ bunu ortak bir ilgi alanı ve ortak etkinlik şeklinde değerlendiremezsiniz.

   Çocuk ile baba arasındaki kaliteli ilişki ve etkileşim¸ çocuğun bilişsel¸ sosyal¸ duygusal ve cinsel gelişimi üzerinde olumlu etkiler oluşturmaktadır. Babanın rolü¸ akşam eve gelince şikâyet edilecek otorite figürü olmamalıdır. Çocuğunuzu dinleyip¸ uygun ve doğru davranışları öğretir¸ olumlu davranışlarını çekinmeden pekiştirirseniz çocuğunuzla aranızdaki ilişki çok daha verimli olur.

  Çocuğunuza ayırdığınız zaman ve birlikte zevk alarak yaptığınız etkinlikler¸ farklı deneyimler¸ onun öğrenmesini ve zekâsını destekler. Annelere göre¸ babalar¸ çocuklarına daha bağımsız davranma fırsatı verirler. Bu durum çocuğun hem bilişsel hem de kişilik gelişimini olumlu yönde etkiler.

   Babanın çocuğu ile ilişki ve etkileşim kurma biçimi çocuğun kişilik gelişimine etki eder. Örneğin: Aşırı otoriter tavır ve ilgisizlik çocukların utangaç¸ çekingen¸ pasif¸ kendine güvensiz kişilik özellikleri geliştirmelerine neden olabilmektedir.

   İlgili ve sevgi dolu bir tavır ise çocukların sosyal uyum yeteneklerinin artmasına¸ liderlik özellikleri geliştirebilmelerine etki etmektedir. Babaların çocuklarına oyun arkadaşı olmaları çocukların zekâ gelişimini arttırır. Ayrıca babalar çocuğun çevreyi keşfetmesinde¸ cesur davranmasında ve bağımsız hareket etmesinde önemli rol oynar. Babadan ilgi¸ sevgi ve şefkat gören çocuklar yaşıtlarıyla iyi ilişki içerisindedirler. Kendilerine güvenirler ve lider özelliklere sahip olurlar.

    Babanın sağlıklı bir otorite sağlayamadığı¸ disiplinsiz ve aşırı hoşgörülü bir tutumda olması ise çocukların bazı uyum ve davranış bozuklukları yaşama ihtimalini artırmaktadır. Çocuğun her isteği karşılanmamalı¸ bunların sebepleri de çocuğa açıklanmalı; bazı istekler zamana bırakılmalı veya şarta bağlanmalıdır. Bilinmelidir ki bir şey ne kadar zor elde edilirse izafi değeri o ölçüde büyük olur. Çocuklarımızı kolaycılığa alıştırmayalım. Hayata atıldıklarında hiçbir şey kolay olmayacak

   Koruyucu¸ muhafazakâr otoritesi ve ikna kabiliyeti ile sınırları çizebilen baba; çocuğunun saygısını kazanan babadır.  Çocuk; sağlam bir kale; koruyucu bir sığınak ve "dur" deme gücüne sahip olan babasının etkileri ile sosyal yaşamda grup üyesi olma ve kimlik kazanma çabalarında başarılı olur. Baba aynı zamanda ailenin de reisidir. Dolayısıyla liderlik konusunda da çocuk¸ babayı örnek alacaktır. Yaşamın hiçbir döneminde babaların kenara çekilip seyretme lüksü yoktur. Hangi yaşta olursa olsun; baba¸ çocuğuna ışık tutabilmeli ve olumlu yönde etkilemeye devam etmelidir.

   Araştırmalar göstermiştir ki babasız yetişen çocuklarda kişilik bozukluğu¸ güven eksikliği¸ içe kapanıklık¸ sosyal mücadelede zayıflık gibi psikolojik sorunlar oluşmaktadır. Aynı sorunlara ilgisiz baba tarafından yetiştirilen çocuklarda da sıkça rastlanmaktadır

    Babanın¸ çocuğun yetişmesinde en önemli katkılarından biri de ona helâl lokma yedirmesidir. Haram lokmayla yetişen çocuktan vatana¸ millete; anne-babaya bir fayda gelmeyecektir.

  Bir hadis-i şeriflerinde Peygamber Efendimiz (s.a.v.): "Bir baba¸ evlâdına güzel ahlâk kadar kıymetli bir şey (mal-mülk vs.) veremez." buyurmuşlardır.

  Sonuç olarak; baba olmak emek ister¸ zaman ayırmak ister¸  sevgi ister¸ deneyim ister¸ sabır ve fedakârlık ister. Çocukların kişilik gelişimleri 3–7 yaş arasında oturmaktadır. Onların bugününü değerlendiremezsek¸ yarınlarını kurtaramayız. Çocuklarımızın geleceği için gece gündüz çalışacağımıza¸ onların bugünü için biraz vakit ayırmak daha doğru olacaktır. Çünkü yarın çok geç olabilir.