ÇOCUK EĞİTİMİNDE ANNE

Eğitim¸ bireyin düşünce ve davranışlarında olumlu yönde değişikliklerin ve gelişmelerin meydana gelme sürecidir. Ve bu süreç bebeğin anne karnındaki oluşumundan başlayıp¸ ölümüne kadar devam eden zamanı kapsamaktadır. Bu sebepledir ki¸ annenin hamilelik döneminden itibaren yediği¸ içtiği besinler¸ psikolojik durumu¸ sağlık durumu¸ bulunduğu ortam¸ yaşadığı üzücü ve sevinç verici durumlar bebeğin gelişimini¸ kişiliğini ve eğitimini etkileyecektir.

Eğitim¸ bireyin düşünce ve davranışlarında olumlu yönde değişikliklerin ve gelişmelerin meydana gelme sürecidir. Ve bu süreç bebeğin anne karnındaki oluşumundan başlayıp¸ ölümüne kadar devam eden zamanı kapsamaktadır. Bu sebepledir ki¸ annenin hamilelik döneminden itibaren yediği¸ içtiği besinler¸ psikolojik durumu¸ sağlık durumu¸ bulunduğu ortam¸ yaşadığı üzücü ve sevinç verici durumlar bebeğin gelişimini¸ kişiliğini ve eğitimini etkileyecektir.

Bebek için anne dünyaya eşdeğerdir. Annenin gülümsemesi ve hüznü bebeğe yansır. Yine annenin ruh sağlığı çocuğa ilgisi açısından önemlidir. Annenin kişisel yaşamı¸ huzuru ve mutluluğu iyi olduğunda çocuğuyla da daha iyi bir iletişim içine girecektir. İlk yıllarda anne ile bebek arasında oluşan güven duygusu¸ çocuğun daha sonra sosyal yaşamında insanlarla ilişkilerinin temelini oluşturmaktadır. Anne çocuk ilişkisindeki süreklilik ve tutarlılık çocukta temel güven duygusunun özü demektir.

Anneler aile ortamının vazgeçilmez değeri ve temel taşıdır. O¸ sadece bedenî özellikleri ile değil aynı zamanda manevî özellikleri ile güvencimiz¸ sığınağımız¸ hayat bağımızdır. Kadının aile ortamında eş ve anne olarak görev ve sorumlulukları oldukça fazladır. “Cennet anaların ayakları altındadır¸” buyurmuş Sevgili Peygamberimiz. Anneler ve çocuklar bir arada anıldığı zaman sevgiyi¸ şefkati¸ merhameti¸ saflığı¸ hoşgörüyü çağrıştırır. Anneler severken sevgiyi¸ hoş görürken sabrı¸ korumaya çalışırken güveni öğretmeye çalışırlar. Doğrusu analar insanlığı öğretme gayretindedirler.

Çocuk eğitiminde annenin sorumluluğu oldukça önemlidir. Çünkü çocuklar zamanlarının çoğunu anneleriyle birlikte geçirirler¸ babadan daha çok anneye yakındırlar. Bu sebepledir ki anneler çocuklarının bütün özelliklerini¸ gelişimlerini¸ ilgi ve yeteneklerini bilirler; bilmeleri gerekir. Bunun sonucunda da anne yapması ya da yapmaması gereken davranışları çocuğa öğretip¸ edep ve terbiye ölçüleri içerisinde çocuklarını yetiştirmelidir.

Çocuğu yetiştirmek¸ terbiye etmek ve topluma hazırlayabilmek ilk günden itibaren çocukla ilgilenmeyi gerektirir. Fiziksel¸ sosyal ve psikolojik ihtiyaçlarını karşılamak¸ ona değer vermek¸ vakit ayırmak¸ sevildiğini hissettirmek gerekir.

Dünyadaki gelişmelerin gerisinde kalmayıp¸ dünyanın şekillenmesinde söz sahibi olabilen¸ hileden¸ yalandan¸ haksızlıktan¸ adaletsizlikten ve tüm olumsuzluklardan uzak; hoşgörülü¸ sabırlı¸ yapıcı¸ üretken¸ çevresine sürekli pozitif enerji veren; huzurun¸ güvenin ve emniyetin teminatı olan nesillere ihtiyacımız var. Bunun için de anneler çocuklarının el-yüz¸ elbise temizliğinden çok kalp temizliğine¸ karınlarının doyurulmasından çok kalplerinin ve ruhlarının doyurulmasına özen göstermelidirler. Unutmamalıyız ki¸ çocuklarımızın iyi bir insan¸ hayırlı bir evlat olması sınav kazanmasından ve üniversite bitirmesinden daha önemlidir. Eğer anneler görevlerini tam anlamıyla yerine getirmezlerse çocuklar hem aileye¸ hem de topluma külfet olacak¸ huzur bozacaktır. Yetiştirdiğimiz çocuklar; ailesine¸ vatanına¸ milletine yararlı hizmetlerde bulunmalı. Maddî ve manevî değerlerimize bağlı insanlar olarak faydalı çalışmaları ve hizmetleriyle takdir edilmeli¸ örnek gösterilmelidir.

Çocuğuna¸ anne rahmindeyken kanını¸ bedeninin sıcaklığını¸ doğumdan sonra sütünü veren¸ temizliğini¸ bakımını ve beslenmesini üstlenen anne¸ çocuk eğitiminin en ağır¸ en yorucu ve en zor bölümünü üstlenir. Allah’ın kendisine verdiği sevgi ve şefkat hissiyle bu inanılmaz fedakârlığı büyük bir hazla yerine getirir.

Bütün bu olağanüstü fedakârlığa rağmen yine de yapması gereken önemli görevleri vardır.

1) Çocuk yetiştirmeyi¸ bilimsel yollarla yapması için¸ annenin bu konuda kendini yetiştirmiş olması gerekir.

2) Anne¸ çocuk gelişimini çok iyi bilmeli¸ yemek¸ uyku¸ temizlik ve sağlık kontrollerini iyi takip etmeli ve zamanında yapmalıdır.

3) Anne çalışan bir kadınsa¸ çocuğunun 0-3 yaşları arasında çalışmamayı tercih etmelidir. Çünkü çocuğuyla bu üç yıl içinde kuracağı fizyolojik temas ve duygusal ilişki¸ onunla bütünleşmesi ve çocuğun sağlıklı gelişimi yönünden çok
önemlidir.

4) Eğer çalışmak zorundaysa¸ eve geldiğinde onunla yeteri kadar ilgilenmesi gerekir. Ayrıca¸ hafta içinde beraber olamadığı çocuğunun bu ayrılığını¸ hafta sonu telâfi etmesi lâzımdır.

5) Anne¸ her şeyden önce çocuğunun bağımsız bir varlık olduğunu kabul ederek¸ ona baskı yapmadan¸ sevgi ve şefkat duygularını aşılarsa¸ güzel duyguları çevresine dağıtan¸ hayatı seven¸ mutlu çocuklar yetiştirmiş olacaktır.

6) Başarılı bir anne-çocuk ilişkisinde¸ anne¸ çocuğuyla arkadaşlık eden¸ sabırlı¸ hoşgörülü¸ yerli yerinde uyarılar yapabilen¸ hataları güzel bir iletişimle ortadan kaldırmaya çalışan bir anlayış ve uygulama içinde olmalıdır.

7) Anne¸ çocuğunun yerine çalışmak¸ kendini siper etmek yerine ona destek olmayı bilmelidir.

8) Anne¸ çocuğunu kendini koruyacak biçimde yetiştirip¸ onun üzerindeki koruyucu ve kollayıcı olma özelliğini en aza indirmelidir.

9) Anne¸ çocuğunun yaşantısından haberdar olmakla birlikte onun özel bir yaşantısı olabileceğini kabul etmelidir. Çocuğunun hatıra defterini okumak¸ özel konuşmalarını dinlemek doğru değildir.

10) Ona yakın olmalı¸ saygı duymalı¸ davranışlarını desteklemeli ve cesaret vermelidir.

11) Anneler her şeyin en iyisini kendilerinin bildiğini zannetmemeli ve daha sağlıklı çocuklar yetiştirmek için kendilerini çok yönlü geliştirmelidirler.

Kısaca anne¸ çocuk sevgisinde ve şefkatinde anne gibi olmalı¸ ama çocuk eğitiminde öğretmen gibi davranmalıdır. (Doç. Dr. Halit Ertuğrul Ailede ve Okulda Çocuk Eğitimi)”
İyi yetişmiş çocuklar; öncelikle geleceğin iyi çocuk yetiştiren anne ve babalarını¸ sonra da; işçisiyle¸ memuruyla¸ esnafıyla¸ tüccarıyla¸ bürokratıyla¸ siyasetçisiyle geleceği her haliyle aydınlatacak¸ topluma huzur ve refah getirecek sorumlu kimseleri yetiştireceklerdir.