TAŞLARIN DİLİ

Ah efendim
Ah Hakanım
Uyusunlar diye mi yazdın
O mermerden kitabı
Dil kendine ait zanneder insan
Taşlar da konuşur sanmadılar
Bakın biz gönlümüzde tutamadık
Taşlar gözlerinde saklıyor
Asırlar geçti üzerinden
Ne zaman yordu onu
Ne mevsimler eskitti
Karda üşümediler
Güneşte yanmadılar
Asya steplerinde
Bir mahur türküdür söyledikleri
Yalnızdırlar ama başları diktir
Merhamet dilencisi olmadılar hiç
İnsanlar gelip baktılar
Okumadan gittiler
Uyanmadılar
Orhun’a bağlı değilse geleceğin
Seni emzirecek sütün olmayacak
Ağlayacak arkandan geçmişin
Taşlar derin uykusunda hüzünlü
Suskunluğu iç yarasıdır
Onlar kendi hallerince konuşur
Yapmacık sevgimize İnanmadılar