TAŞLARIN DİLİ

Ah efendim

Ah Hakanım

Uyusunlar diye mi yazdın

O mermerden kitabı

Dil kendine ait zanneder insan

Taşlar da konuşur sanmadılar

 

Bakın biz gönlümüzde tutamadık

Taşlar gözlerinde saklıyor

Asırlar geçti üzerinden

Ne zaman yordu onu

Ne mevsimler eskitti

Karda üşümediler

Güneşte yanmadılar

 

Asya steplerinde

Bir mahur türküdür söyledikleri

Yalnızdırlar ama başları diktir

Merhamet dilencisi olmadılar hiç

İnsanlar gelip baktılar

Okumadan gittiler

Uyanmadılar

 

Orhun’a bağlı değilse geleceğin

Seni emzirecek sütün olmayacak

Ağlayacak arkandan geçmişin

Taşlar derin uykusunda hüzünlü

Suskunluğu iç yarasıdır

Onlar kendi hallerince konuşur

Yapmacık sevgimize İnanmadılar