SOR AHDE VEFÂYI, “İKRÂRI” SÖYLE!..
Kulak ver hilkatin tevhîd sesine;
Bu seyr ü sülûkta, “efkârı” söyle!..
Çek yedi nefsini hikmet dersine;
Şerh eyle Sen Sen’i “envârı” söyle!..
Gör esen rüzgârı, derin ırmağı;
Duy, aşkla can bulan içli toprağı!..
Seyrinde tüttükçe vuslat çerâğı;
Çöz, bu kış özünde “baharı” söyle!..
A gönül ibret al, “ne” diyor kitap?
Dağları, gökleri sarsar bu hesap!..
Cehdeyle inceldi bu yol, bu âdâp;
Bir ömre “ahlâkı, vakarı” söyle!..
Hatır yap, hatır bul, incitme cânı;
Gör aşka yol veren aklı, iz’anı!..
Zamanın içinde, duy bir zamanı;
Ehl-i Kehf derdiyle “esrârı” söyle!..
Koy, fânî âlemde hevâ, hevesi;
Yan çıkma nefsine bil düzü, tersi!..
Kul ol, duy eşyadan gelen hoş sesi;
Açıl “Gül” renginde “gülzârı” söyle!..
Oku, her nefeste bir özge tat var;
Hakk’ı zikreyleyen bir kâinat var!..
Hayatın sırtında, sonsuz hayat var;
Sor ahde vefâyı, “ikrârı” söyle!..
